Büyümüştü çocukluğumuz durgun sokaklarda
Kaçtık belki kaçırdık belki anlarını zaman zaman hayatın
Şimdi ismi sen olan bir adam ve ben olan bir kadın
Yeniden çevirdik ellerimizi maviliğe ve yeşile
Büyüdü çocukluğumuz diz dize bir odada
O sevdiğimiz ama hiç söyleyemediğimiz güzel insanlar
Şimdi yeniden o odada görmüştü çocukluğunu
Kocaman elleriyle kelimelere dokunan o kadın ve o adamlar
