Bir sokağa
çıkmışım meğerse yapayalnız..
Eteklerimde
sonbahar sancıları, kıpkızıl güneş;
Biliyorum ki
batacak..
Bir öz-lem
ta derine, en kendime, benim bile olmadığım bir Sevgi’ye..
Bir yolmuş
içimde büyüttüğüm yıllardır,
Lineer
zamana vurunca anlamsız;
Bir daire
içinde ise pek mümkün..
Azık
gerekliymiş yol-da, acıkmak varmış; sus-a-mak ve yorulmak..
Yol bir
dönüşmüş daire içre, başı dönenlere eyvah..
Uğrunda kan
dökülen bir kavgaymış, anne karnına benzemeyen
Birbirine
mahkum edilen ONLARdan,
Hızlı
adımlarla uzaklaşmakmış tek çaresi,
Kırılgan
var-oluşlarından,
Yürekli adımlarla,
yüreksiz adamlardan..
Zaman da
fani imiş, an’a nazaran,
Güneş
batmakta, artık gece özgür, başım dönüyor,
Eyvah !..
