aklım bir sonbahar gecesine gebe

doğurdu doğuracak dallarından kuruyup sararan yaprakları

di’li geçmiş ve mış’lı gelecek zamanın zalimleri üzerine

ki onlar da kışlara gebe

koptu kopacak kıyamet ruhun en kuytu köşesinde 

bilmem-kaç köşeli ruhlarından sonsuz köşeli yaşlar damlar

Ruhunuz çöl olmasın bayım!

Ruhunuz ki,

deniz dibinde bir kum tanesi istiridye dibinde

toprağına düşmeyi bekleyen ilk cemre

özgürlüğe susamış bir kısrağın dört nalının içinde

itaatkar bir nalbantın nasırlı elleriyle çarptırılmış müebbete

taşa toprağa bata çıka varır ancak menzile

Bayım, ruhunuza nalları çakan kim?